Geceler tâ hâlime gerdun temâşâ etmedi

Geceler tâ hâlime gerdun temâşâ etmedi
Terk edip bî-dâdını bir mihr peydâ etmedi

Nâvekim gör kim yarıp ekşim tutar göz perdesin
Ey diyen Mûsî asâsı kat’-i deryâ etmedi

Her deminden bin Mesihâ zinde-i câvid olur
Sen eden izhâr i’câzı Mesihâ etmedi

Âşyân tâ ravzâ-i kûyunda tuttu murg-i dil
Geçti tavf-i Ka’beden uçmağa pervâ etmedi

Hiç âbid anmadı lâ’lin ki gözden kan döküp
Secdeden durdukça tağyir-i musallâ etmedi

Za’f-i tâli’ kesti dünyâdan nasibin zâhidin
Yoksa öz re’yiyle zâhid terk-i dünyâ etmedi

Etmedi ilden nihan bir gece tavf-i kûyunu
Kim Fuzûli’ni sadâ-yi nâle rüsvâ etmedi