Üryân doğan âdeme üryân olmak ar gelir
Lîk bilir hem çerh-i dûn kış gider bahar gelir
Gördükde ol sanemi cân bulur ten her nefes
Bir dem görmesem bu cân her nefes gider gelir
Eydirim yar gelicek hâlimi arz edeyim
Ne takat kalır ne hâl o vakit ki yar gelir
Sen at kenâra gönül meta’ın bu âlemin
Sen bahâ vermediğin gayrıya hüner gelir
Zulmetinde feleğin çok figân etme gönül
Kuyuya ip uzatan bir kervan çıkar gelir
Sanmayın ki kuru ot tutuşturan bu odu
Âteş-i feryâd-i ney gönülden yanar gelir
Dilin acı Fuzûlî kadin ham belâdan ki
Sana belâ görünen bana bal şeker gelir
CGG
Şubat – Mart 2013, Nürnberg